آیا باید برای تحریم نشدن عقب نشینی کرد؟
سه شنبه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۲، ۱۱:۲۰ ق.ظ
این روزها و با برگزاری مناظره سوم و بحث‌های درگرفته پیرامون مسئله‌ی هسته‌ای بین سعید جلیلی و علی‌اکبر ولایتی و حسن روحانی، یکی از مهم‌ترین و چالش‌برانگیزترین مسائل مردم و رسانه‌ها درست و غلط بودن استراتژی هسته‌ای هر یک از کاندیدهای ریاست‌جمهوری‌ست.
اینکه بالاخره باید با تن دادن به تحریم‌ها و مقاومت جلوی زیاده‌خواهی‌ها و زورگویی‌های قدرت‌های غربی از این پیچ تاریخی عبور کنیم و در مقابل آمریکا و کشورهای اروپایی عقب‌نشینی نکنیم، یا اینکه میشود با دادن امتیازهایی و متوقف کردن غنی‌سازی 20درصد جلوی تحریم‌های بیشتر را بگیریم. ....
در همین زمینه علی اکبر ولایتی در بخشی از سخنانش در مناظره سوم با پیوند زدن مذاکرات هسته‌ای و فشار بر مردم که ریشه در تحریم‌ها گفت که: باید افرادی متصدی کار شوند که این تجربه را دارا باشند، تجربه من در مصوبه 598 و اجرایی کردن قرارداد 1975 چنین چیزی است. در بحث هسته‌ای نیز باید به صورتی عمل کنیم که با کشورهای دیگر قهر نباشیم زیرا وظیفه دستگاه‌های دیپلماسی کاهش هزینه است و نه صدور بیانیه و اعلام مواضع. بنابراین بنده فکر می‌کنم که دیپلماسی این است که در داخل کشور خودمان طوری رفتار بکنیم که باید بتوانیم یک تعامل با همه دنیا داشته باشیم و قضیه بده و بستان است و هنر دیپلماسی بیانیه صادر کردن نیست و حتما این روند مذاکرات هسته‌ای درست نیست و اگر درست بود وضع ما به این حالت نمی‌رسید.
حسن روحانی هم در بخشی از سخنان خود در مناظره‌ی سوم محتوای اصلی سخنان ولایتی را بگونه‌ای دیگر تکرار کرد و با پیوند زدن مستقیم مذاکرات هسته‌ای و معیشت مردم، در پایان با سخنانی مشابه ولایتی، از روند مذاکرات هسته ای ابراز گلایه کرد.
با این وجود اما سخنان مکرری از رهبر معظم انقلاب وجود دارد که بر این نکته تاکید دارد که با وجود تحریم‌های غرب علیه جمهوری اسلامی نباید تن به عقب‌نشینی داد و از «مقاوت بر حقوق مسلم ایران» کوتاه آمد. «در مسائلى که با سرنوشت کشور ارتباط پیدا مىکند، حتماً تحلیل و موضع داشته باشید. بیانیهى تهران مسئلهى مهمى بود؛ تحلیل شما از بیانیهى تهران چیست؟ موضعتان چیست؟ موافقید؟ مخالفید؟ قطعنامهى 1929 شوراى امنیت علیه جمهورى اسلامى صادر شده، یا تحریمهاى یکجانبهى آمریکا و اروپا علیه ایران شکل گرفته؛ تحلیل شما از این قضیه چیست؟ این قضیهى کوچکى نیست. موضعتان چیست؟ ایران چه کار کند؟ چون اخم مىکنند، تحریم مىکنند، دندان نشان مىدهند، دستهایمان را بالا ببریم؟ حالا یک قدرى کوتاه بیائیم؟ تحلیلتان این است؟ در داخل کشور ما مجموعههاى سیاسىاى هستند که تحلیلشان این است؛ مىگویند وقتى که طرف خیلى چهرهى سگى از خودش نشان مىدهد، شما عقب بنشینید! خوب، شما این را قبول دارید؟ عقب بنشینیم؟ یا نه؛ معتقدید که هرگونه عقبنشینى، طرف را تشجیع مىکند. به مجردى که دیدند شما با اخم مىترسید، مىگویند آقا اخم کنید؛ علاج این آدم اخم است. به مجردى که دیدند تهدید به کتک یا خود کتک، شما را به عقبنشینى وادار مىکنند، مىگویند دو تا بیشتر بزن تا خوب از همهى حرفهایش دست بردارد. طرف، اینجورى است. محاسبات دنیا این است.»(بیانات در دیدار هزاران نفر از دانشجویان دانشگاهها- 01/ 06/ 1389)
ایشان همچنین با بیان «غفلت» برخی از خواص در مقابل این تطمیع و تهدیدها می‌فرمایند که: «ابزار آنان، تطمیع و تهدید و فریب است. تجربهها نشان داده است که درمیان خواص، هستند کسانى که این ابزارها در آنان کارگر میشود و ترس و طمع و غفلت، آنان را دانسته یا ندانسته به خدمت دشمن درمىآورد. چشم بیدار جوانان و روشنفکران و عالمان دینى باید بدقت مراقبت کند»( پیام به کنگرهى عظیم حج- 14/ 08/ 1390)
